Warto podkreślić, iż czynniki zewnętrzne odpowiadają za 80 % zmian zaobserwowanych w pierwszych pięciu dekadach życia. Starzenie się organizmu jest procesem naturalnym, przebiegającym zarówno na poziomie biologicznym jak i psychicznym, skutkując zmniejszeniem aktywności biologicznej komórek, spowolnieniem procesów regeneracyjnych, obniżeniem odporności i spadkiem właściwości adaptacyjnych.
Wewnątrzpochodne procesy starzenia wynikają z sukcesywnego osłabiania funkcji narządów wewnętrznych, co skutkuje dysfunkcją gruczołów wydzielania wewnętrznego i finalnie obniżeniem poziomu hormonów krążących w krwioobiegu. Kataboliczne procesy w obrębie skóry skutkują jej suchością i szorstkością, bladością związaną z zmniejszeniem liczby i reaktywności naczyń włosowatych, licznymi, ale drobnymi zmarszczkami, atrofią skóry niewystawianej na działanie promieni słonecznych czy nasilonym rogowaceniem skóry, co jest wynikiem ograniczonej pracy gruczołów łojowych i potowych.
Za starzenie zewnątrzpochodne odpowiadają głównie promienie słoneczne, ale również inne czynniki zewnętrzne, takie jak: zanieczyszczenia powietrza, stres, dym papierosowy, przebyte choroby, stosowane leki oraz niewłaściwa pielęgnacja. Skutkiem starzenia zewnątrzpochodnego skóry jest jej suchość, szorstkość, ale również zmiany barwnikowe, głębokie zmarszczki, elastoza słoneczna (drobne grudki na skórze), teleangiestazja (poszerzenie naczyń krwionośnych), przerost gruczołów łojowych czy zmiany nowotworowe.